Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Testy pociągów, szkolenie pracowników i decyzja, kto będzie czytał nazwy stacji to jedne z ostatnich prac przed uruchomieniem II linii metra, którą budowano od 2010 r. Historia budowy I linii jest znacznie dłuższa i sięga lat 20. ubiegłego wieku.
Na nowej nitce podziemnej kolejki trwa również sprawdzanie działania wszystkich urządzeń, a Metro Warszawskie szkoli pracowników.
O tym, czyj głos będzie zapowiadał stacje na II linii metra zdecydują sami pasażerowie w głosowaniu. W konkursie zorganizowanym przez miasto, Metro Warszawskie oraz radiową Jedynkę można głosować na swojego faworyta. Kandydaci to: aktorki - Krystyna Janda i Danuta Stenka, dziennikarze Polskiego Radia - Marzena Wyczółkowska, Małgorzata Tułowiecka i Andrzej Matul oraz lektor telewizyjny i radiowy - Maciej Gudowski. Głosowanie trwa do 26 października. Nazwisko lektora II linii warszawskiego metra zostanie ogłoszone 29 października na antenie radiowej Jedynki.
W wagonach I linii nazwy stacji zapowiada lektor telewizyjny i radiowy Ksawery Jasieński.
Miasto zapewnia, że mieszkańcy pojadą nową nitką podziemnej kolejki do końca br., czyli po pięciu latach od podpisania umowy na projekt i budowę. Stołeczny ratusz podpisał ją z włosko-turecko-polskim konsorcjum Astaldi, Gulermak i PBDiM Mińsk Mazowiecki w październiku 2009 r., a pierwsze naziemne prace rozpoczęły się w drugiej połowie 2010 r. W maju 2012 r. tarcza "Anna" (nosząca imię na cześć księżnej Anny Mazowieckiej) rozpoczęła drążenie tunelu II linii metra.
Pierwotnie planowo, że budowa II linii zakończy się w październiku 2013 r., jednak prace opóźniły się m.in. z powodu zalania terenu budowy stacji "Centrum Nauki Kopernik". W sierpniu 2012 budowniczowie podczas prac natrafili na ciek wodny, teren budowy stacji został zalany, zamknięty został tunel Wisłostrady, a prace naprawcze trwały prawie rok, do czerwca 2013 r.
Centralny odcinek drugiej linii metra o długości ponad 6 kilometrów łączy lewo- i prawobrzeżną Warszawę. Ma siedem stacji. Kolejno od Zachodu na Wschód będą to: "Rondo Daszyńskiego", "Rondo ONZ", "Świętokrzyska", "Nowy Świat - Uniwersytet", "Centrum Nauki Kopernik", "Stadion Narodowy" i "Dworzec Wileński".
Z pierwszą linią metra druga krzyżuje się na stacji "Świętokrzyska".
Na ścianach peronów II linii metra znajdują się grafiki z nazwami stacji. Wygląd ścian opracował światowej sławy polski artysta Wojciech Fangor. Wystrój każdej ze stacji utrzymany jest też w innej kolorystyce.
Stacja "Nowy Świat-Uniwersytet" jest w kolorze fioletowym, i jest to najgłębsza stacja II linii. Ma cztery kondygnacje, a peron znajduje się 23 m pod powierzchnią ziemi ("Centrum" - najgłębsza stacja I linii metra - ma 18 metrów głębokości). Wynika to z geologii Warszawy, dlatego konieczne było poprowadzenia tuneli II linii metra osiem metrów pod dnem Wisły. Na stacji będzie aż 17 schodów ruchomych. Pasażerowie, by dostać się na peron, będą musieli pokonać trzy poziomy schodów.
Historia budowy I linii w Warszawie jest znacznie dłuższa i bardziej skomplikowana.
Pierwsze plany budowy metra w Warszawie powstały w latach 20. ubiegłego wieku - przypomina na swojej stronie internetowej Metro Warszawskie. Projekt zakładał budowę dwóch krzyżujących się linii: pierwszej, na najbardziej obciążonym kierunku północ - południe, która biegłaby od pl. Unii Lubelskiej na Muranów i drugiej, na osi wschód - zachód, łączącej Wolę z Pragą. W roku 1927 wykonano wiercenia geologiczne, a następnie opracowano projekt przejścia tunelu metra pod budowanym tunelem średnicowym PKP oraz połączenia stacji metra z Dworcem Głównym.
Miasto podjęło rozmowy z przedstawicielami zachodnich konsorcjów nt. współfinansowania budowy podziemnej kolejki. Jednak kryzys gospodarczy na początku lat 30.zahamował te działania. Do prac studialnych nad projektem metra powrócono w 1938 r. Powstał projekt sieci o łącznej długości 46 km, która miałaby być zrealizowana etapami w ciągu 35 lat. Przyjęto założenie, że linia metra przebiegałaby nie tylko pod ziemią, ale również na jej powierzchni - w zależności od ukształtowania terenu.
Do września 1939 r. opracowano ogólne plany i profile dwóch linii metra, plany skrzyżowań tunelu z siecią wodociągową i kanalizacyjną, wykonano wstępne obliczenia konstrukcji oraz wstępne kosztorysy budowy. Wojna i zniszczenia, które przyniosła, pogrążyły marzenia stolicy o metrze.
W 1950 r. rząd podjął decyzję o budowie metra głębokiego. Powołane wówczas Państwowe Przedsiębiorstwo "Metroprojekt" opracowało plan sieci metra, zakładający powstanie dwóch linii: północ - południe i wschód - zachód. Najpierw rozpoczęto drążenie tunelu pod dnem Wisły, jednak budowę przerwano w 1953 r. Okazała się zbyt trudna i przede wszystkim za kosztowna. Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk wstrzymał wówczas wszelkie publikacje na temat budowy metra.
Jak przypomina Metro Warszawskie, do idei budowy podziemnej kolejki powrócono dopiero w latach 70. W styczniu 1982 r. Wojciech Jaruzelski ogłosił w Sejmie podjęcie decyzji o rozpoczęciu w następnym roku budowy I linii metra w Warszawie. Ze względu na brak polskich doświadczeń zbierano materiały z innych przedsiębiorstw komunikacji miejskiej, literaturę zagraniczną oraz organizowano szkolenia, głównie w Leningradzie, Budapeszcie i Pradze. Nawiązano również kontakty z wyższymi uczelniami.
W sumie w latach 1985 - 1990 klasy "metrowskie" powstały w pięciu stołecznych zespołach szkół zawodowych, z których najważniejszym było Technikum Kolejowe, gdzie kształcono przyszłych maszynistów i pracowników obsługujących systemy zabezpieczenia ruchu pociągów.
Pod koniec 1994 r. I odcinek metra był przygotowany do rozpoczęcia eksploatacji, ale pierwszy "oficjalny" pociąg wyruszył na gotowy odcinek metra 7 kwietnia 1995 r. Pierwszy odcinek metra o długości 11 km, przebiegał od stacji "Kabaty" do stacji "Politechnika".
KOMENTARZE (0)
Do artykułu: Ostatnie prace przed uruchomieniem II linii metra